Dag 8 - Rocculamera

Goed voorbereid begonnen aan een enerverende dag die wel wat langer werd dan gepland. Even over 7 uur al op weg naar de haven van Milazzo. We parkeren hier de auto en nemen de ferryboot naar Lipari, een van de zeven Eolische eilanden ten noorden van Sicilië. Het is enerzijds leuk om een dagje op het water te vertoeven, aan de andere kant willen we ook heel graag de actieve vulkaan de Stromboli te zien. Om 11:00 uur zijn we al op Lipari. We zoeken naar het agentschap om de kaartjes te kopen voor de minicruise naar twee van de andere eilanden, Panarea en Stromboli. Het vertrek is om 14:00 en we zullen weer terug zijn om 22:00 in Lipari. De terugtocht naar Milazza blijkt een lastiger opgave. Een uur in de rij gestaan om de ticket voor terugreis te bemachtigen. Voordringende mensen die nog met de boot mee moeten die klaar is voor vertrek. De cassiere die gewoon wegloopt en gaat assisteren bij de kaartcontrole van meevarende passagiers. Het ergste is dat de boot die ons na de cruise weer op Sicilië afzet pas om 2:00 's nachts vertrekt; aankomst bij de auto in Mliazza half vijf 's ochtends. Daar hadden we even niet op gerekend: ons was in het hotel echt iets anders verteld.
Exact om 14:00 uur vertrekt de boot naar Panarea; het is een uur varen. We blijven daar een uurtje: net genoeg  om iets te eten te kopen en om even over de kade te wandelen. Als we om 16:00 uur weer vertrekken zien we al groot voor ons de Stromboli opdoemen. Het is een eiland, waar eigenlijk, alleen maar de vulkaan op staat, en gek genoeg ook nog een paar huizen, enkele horecagelegenheden en zelfs een hotel. De vulkaan is nog altijd actief en wij hopen als het donker is geworden iets van te zien te krijgen. Het is een merkwaardig gezicht de vulkaan zo steeds dichterbij te zien komen. We meren aan in het haventje. We hebben even gelegenheid om op een van de terrasjes wat te drinken en langs het zwarte standje te wandelen dat volledig bestaat uit lavagruis. Dat het hier menens is blijkt wel uit de talloze waarschuwingsbordjes die de richting aangeven naar een veilige plaats mochten we een tsunami tegenkomen.
Rond 19 uur krijgen we een eenvoudige maaltijd op de boot geserveerd, uiteraard tegen meerkosten. We raken aan de praat met een Amerikaan, die zijn verre familie op Sicilië bezoekt deze weken. Frank is al met pensioen,  maar hoopt volgend jaar nog op de universiteit in de wetenschap Geologie af te studeren.
Als het om half acht bijna donker is vervolgt de boot de trip rond het eiland. Terwijl hellingen van de berg die we al gezien hadden begroeid zijn, ziet de helling aan de andere kant zwart van de lavastromen. De boot dobbert nu langzaam voort. Het is goed donker, de lucht helder; de spanning voelbaar. Dan plotseling zie je als je goed kijkt een rode gloed boven de krater.  Dan weer wordt het minder. Dit herhaalt zich een paar keer en dan ineens zien we zelfs een roodgloeiende lavamassa naar beneden komen. Het duurt maar een tiental seconden, maar het is adembenemend............. Hier gingen we voor op pad.
Rond 22 uur komen we weer aan op Lipari. We drinken met Frank nog wat op een terras. Het is een boeiende kerel, dus onze wachttijd is al snel met een paar uur geslonken als hij om middernacht zijn hotel opzoekt. Wij slenteren een uur door smalle steegjes en belanden op een bankje bij het vertrekpunt van de ferryboot in de andere haven. We vallen letterlijk om van de slaap. Op de boot slapen we verder, we hebben elk 4 stoelen om languit op te liggen. Er zijn niet zo heel veel idioten die op dit tijdstip op zo'n boot stappen. Om half 5 worden we wakker geblazen door de speakers die melden dat we Milazzo hebben bereikt. Om half zes duiken we ons bed in.